Για άλλη μια φορά η πολιτεία του Οχάιο επανέρχεται στο προσκήνιο όσο αφορά τα κρυπτονομίσματα. Ο γερουσιαστής Niraj Antani υπέβαλε νομοσχέδιο που επιτρέπει στην πολιτεία την αποδοχή κρυπτονομισμάτων ως μέσο πληρωμής για την εξόφληση φόρων. Προς το παρόν, μόνο η Πολιτεία του Κολοράντο δέχεται πληρωμές φόρων σε κρυπτονομίσματα.
Παράλληλα, το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και το συνταξιοδοτικό ταμείο της πολιτείας να επενδύουν σε κρυπτονομίσματα, αν το επιλέξουν. Ο επιτρόπος φόρων της πολιτείας θα καθορίζει ετησίως ποια κρυπτονομίσματα θα γίνονται δεκτά.
Το εντυπωσιακό είναι πως στο νομοσχέδιο εξαιρούνται τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών (CBDC). Με άλλα λόγια, αν φυσικά ψηφιστεί και γίνει νόμος της πολιτείας, οι αρχές θα αποδέχονται Bitcoin για να εξοφλούν τις φορολογικές υποχρεώσεις των πολιτών τους και όχι το ψηφιακό δολάριο!
Το Οχάιο υπήρξε η πρώτη πολιτεία που δέχτηκε πληρωμές φόρων σε κρυπτονομίσματα το 2018, αν και η χρήση του τερματίστηκε το επόμενο έτος. Ο Antani σημειώνει πως το νέο νομοσχέδιο θα δώσει στην πολιτεία την ευκαιρία να πρωτοπορήσει ξανά στον τομέα των κρυπτονομισμάτων.
Οι περισσότεροι θα θεωρήσουν την είδηση ασήμαντη. Ποια είναι η πολιτεία του Οχάιο και γιατί να μας νοιάζει τόσο; Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Η πολιτεία του Οχάιο είναι η 7η σε πληθυσμό πολιτεία των ΗΠΑ, με 12 εκατομμύρια κατοίκους και παραδοσιακά από τις πιο φιλικές στις επιχειρήσεις.
Η δυνατότητα πληρωμής και σε Bitcoin δεν αφορά μόνο στην καταβολή των φόρων αλλά και στις ασφαλιστικές εισφορές. Με αυτόν τον τρόπο φιλοδοξούν οι συναλλαγές να γίνονται ταχύτερα, εξυπνότερα και πιο αποτελεσματικά. Εκτός όμως από την πρακτική διάστασή του, το ζήτημα έχει μία έντονη συμβολική σημασία.
Από τότε που δημιουργήθηκε το Bitcoin, κινείται συχνά σε μια νομικά γκρι περιοχή. Οι αρχές ουδέποτε το αντιμετώπισαν ως πραγματικό νόμισμα. Θεωρείται ως ένα ψηφιακό περιουσιακό στοιχείο ή μια νέα, υψηλού ρίσκου χρηματιστηριακή αξία. Η αλήθεια είναι πως οι κυβερνήσεις δεν συμπαθούν τα κρυπτονομίσματα. Πολλές χώρες προειδοποιούν τους πολίτες τους να μην επενδύσουν σε ψηφιακά νομίσματα.
Ούτε οι τράπεζες το συμπαθούν. Οι χρηματοοικονομικοί κολοσσοί, εφησυχασμένοι από το δόγμα «too big to fail», νιώθουν ευάλωτοι μόνο από την αποκέντρωση που υπόσχεται το blockchain. Συνειδητοποιώντας πως εκεί βρίσκεται το μέλλον, επενδύουν τεράστια ποσά προκειμένου να προλάβουν τον ανταγωνισμό.
Το χρήμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υπόσχεση πληρωμής. Ο λόγος που ένα νόμισμα γίνεται αποδεκτό είναι η εμπιστοσύνη. Με το χρήμα δεν είναι αναγκαία η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης για να γίνει μια εμπορική συναλλαγή. Η προτεραιότητα δεν βρίσκεται στη συμφωνία με τον πιο έντιμο άνθρωπο, αλλά στην εύρεση της πιο συμφέρουσας τιμής.
Η φιλοσοφία του χρήματος έχει αλλάξει από τότε που έπαψε να χρησιμοποιείται ο χρυσός ως αντίκρισμα. Το βασικό εργαλείο που έχει ένα κράτος στο να επιβάλλει το εθνικό του νόμισμα είναι η υποχρέωση των πολιτών να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους προς αυτό με το συγκεκριμένο νόμισμα. Από τη στιγμή που αποτελεί αποκλειστικό και υποχρεωτικό
μέσο εξοφλήσεως υποχρεώσεων προς το κράτος, οι ιδιώτες αναγκαστικά το αποδέχονται στις μεταξύ τους συναλλαγές.
Για όσο τουλάχιστον έχουν τη βεβαιότητα ότι τους είναι χρήσιμο. Εάν όμως ένας από τους συναλλασσόμενους δεν έχει εμπιστοσύνη σε ένα συγκεκριμένο μέσο πληρωμής, απλά δεν θα δεχθεί την εξόφλησή του. Αυτός είναι ο λόγος που η ιστορία είναι γεμάτη με χιλιάδες νομίσματα, τα οποία απλώς έπαψαν να υπάρχουν κάποια στιγμή.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην καθημερινή εφημερίδα 1Voice προχθές.
